Η Αμερικανίδα δασκάλα του Βουδισμού Τάρα Μπραχ αναφέρει μια ιστορία του Μανίντρα Τζι, ενός δασκάλου του Βιπάσανα διαλογισμού, που ρωτήθηκε γιατί εξασκούσε τον διαλογισμό. Εκείνος απάντησε:
'Για να μπορώ να βλέπω τα μικροσκοπικά μωβ λουλούδια στην άκρη του δρόμου καθώς περπατάω στην πόλη κάθε μέρα'
και η Μπραχ συνέχισε σχολιάζοντας:
'Με την καρδιά απροστάτευτη (που σημαίνει ανεπιφύλαχτα ανοιχτή) μπορούμε να ερωτευόμαστε τη ζωή ξανά και ξανά κάθε μέρα. Γινόμαστε παιδιά του θαύματος, ευγνώμονες που περπατάμε στη γη, ευγνώμονες που ανήκουμε ο ένας στον άλλον και σε ολόκληρη τη δημιουργία. Βρίσκουμε καταφύγιο στην κάθε στιγμή, στην κάθε αναπνοή. Είμαστε χαρούμενοι χωρίς λόγο.'
Έτσι με όλη την απλότητα, ας χρησιμοποιήσουμε την κοινή λογική μας, που προκύπτει από την κοινή μας διάκριση για το τι είναι αληθινό. Ας χαρίσουμε την απροστάτευτη καρδιά μας στην δημιουργία. Ας κοιτάξουμε τα μικροσκοπικά μωβ λουλούδια ή άλλα παρόμοια και ας είμαστε χαρούμενοι χωρίς λόγο. Δε χρειάζεται να παλεύουμε , απλά χρειάζεται να είμαστε.